U vroeg aan mij om mijn eigen verhaal te vertellen.
Omroep Max dat kende ik wel en keek weleens maar als het om Indonesia ging dan keek ik. Deze uitzending heb ik gekeken via uitzending gemist.
De tranen liepen over mijn gezicht hoe die mensen leefden in huisjes dat zeer zeker geen huisje genoemd kon/mocht worden.
Die mevrouw die in een rolstoel zat waar geen banden om zaten.. Vader moest bedelen voor eten..vreselijk. Tranen liepen over onze wangen.. mijn man en ik allebei verbijsterd.. Echt waar.. we waren allebei van slag..hoe is dit mogelijk..dit kan toch niet
Die mensen hebben toch hulp nodig
Mevr. Tammeling zag ik met meneer Slagter door het beeld lopen..vertellend wie wie is.. .wat er aan de hand is
Respect Respect voor mevr. Tammeling..
Het is allemaal zo makkelijk om op je bankstel te zitten en naar de televisie te kijken..

Ik moest een berichtje sturen naar mevr. Tammeling.
Kon ik helpen ..Ja ..een kaartje sturen..dat vinden de mensen erg leuk. Ja…daar kon ik wel voor zorgen. Een kaartje..wat een kaartje..hebben ze niks aan..
Op facebook gewoon aan mijn fb-vrienden vragen € 5.00.. En in een maand € 600.00
Moest wel veel uitleggen…ja..is het wel echt ..en komt het geld echt wel aan..

Tuurlijk komt het geld aan. Alleen mevr.Tammeling heeft gezegd …we geven ze geen geld maar kopen voedsel pakketten of een maand elektriciteit… is ook goed als het maar daar komt.
Ik heb ook gevraagd aan mevr. Tammeling om foto`s te maken zodat ik die weer op mijn tijdlijn kan zetten voor de mensen die een donatie hebben gedaan..
Ben wel blij dat het toch gelukt is ..ik weet het.. dit is niks maar alle beetjes helpen.
En mocht er nog mensen zijn die willen storten ..altijd goed.

Dit is mijn verhaal…

Vriendelijke groeten
Barbara de Haan.