Het is alweer enige tijd geleden dat we een tussendoor verslag hebben gestuurd. Maar wij willen u toch allen op de hoogte houden van de werkzaamheden voor onze achtergebleven Indische oudjes. Helaas is begin mei Oma Josephina Komul in Makassar overleden. Voor haar een zegen, want ze lag al enige tijd aan een zuurstofapparaat. Het donatiegeld voor juni hebben we aan haar dochters gegeven, zodat zij een steen op het graf konden zetten. De hond van oma Komul blijft steeds bij haar graf waken. Deze foto raakte me diep.

In Surabaya hebben we een nieuwe gesteunde erbij. En dat is mw Moerman. Woonde eerst in Semarang maar kon daar niet mee blijven. Geen inkomsten, haar huis is helemaal kapot. Ze is toen bij haar kleinzoon in Surabaya ingetrokken. Ergens in een heel klein huisje in een van de stegen. Maar ook hier toch weer armoe troef. Zo fijn dat we deze mevrouw ook kunnen helpen. En ze is zo dankbaar. Verder doen de vertegenwoordigers allemaal hun best, al valt dat beslist niet mee in de Coronatijd. We mogen ape-trots zijn op deze steunpilaren. Alle gesteunden krijgen maandelijks hun steun en er worden voedselpakketten uitgedeeld. Huren worden soms betaald en noodzakelijke renovaties, en natuurlijk ook ziektekostenverzekeringen. En al die foto’s en filmpjes die ik doorgestuurd krijg van al die blije mensen, laten me steeds opnieuw realiseren waarom we dit ooit begonnen zijn. De meeste temannen die op Facebook zitten hebben al veel foto’s gezien, maar er zijn dus ook temannen die daar niet op zitten. Vandaar dat ik uit elke stad een foto plaats van een dankbaar en blije gesteunden. Dank voor jullie trouwe donaties. Francine